باده

ماه رمضان شد، مى و ميخانه برافتاد      عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد

افطــــــار به مى، كرد برم پير خرابات       گفتـــم كه تو را روزه به برگ و ثمر افتاد

با بـــاده وضو گير كه در مذهب رندان       در حضــــرت حق، اين عملت بارور افتاد