روى يار

اين رهــــــــروان عشق، كجا مـــى‏روند زار؟     ره را كنــــاره نيست، چــرا مى نهند بار؟

هـــــر جـــــا روند، جز سر كوى نگار نيست      هــــر جـــــــا نهند بــار، همانجا بود نگار

ســـاغـــر نمى‏ستانند از غير دست دوست      ســــاقــى نمى‏شناسند از غيـر آن ديار

در عشق روى اوست، همه شادى و سرور      در هجـــر وصل اوست، همه زارى و نزار

از نـــــــور روى اوست، گلستان شود چمن      در يـــــاد سرو قــــــامت او، بشكفد بهار

ما را نصيب روى تــــو، با اين حجاب نيست       بــــــردار اين حجاب از آن روى گلعــــذار