چه بلایی بر سر مردم کوفه آمد که حسین بن علی علیه السلام، پسر خلیفه مسلمین، پسر علی بن ابی طالب علیه السلام، در همان شهری که پدر بزرگوارش بر مسند خلافت می‌نشست، سر بریده‌اش گردانده شد و آب از آب تکان نخورد! از همان شهر آدم‌هایی به کربلا آمدند، او و اصحاب او را با لب تشنه به شهادت رساندند و حرم امیر المومنین علیه السلام را به اسارت گرفتند!

 

آیه قرآن در پاسخ به این سوال

قرآن جواب ما را داده است. می‌فرماید:

 فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ و َاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا

اما پس از آنان، فرزندان ناشايسته ‏اى روى كار آمدند كه نماز را تباه كردند، و از شهوات پيروى نمودند؛ و بزودى (مجازات) گمراهى خود را خواهند ديد!
                                                                                                                                                                                                   سوره مریم آیه 59

دو عامل اصلی این گمراهی و انحراف عمومی است:

1- دور شدن از ذکر خدا و معنویت و جدا کردن حساب معنویت از زندگی و فراموش کردن توجه و ذکر و دعا و توسل و توفیق از خدای متعال و توکل بر خدا و کنار گذاشتن محاسبات خدایی از زندگی.

۲- «اتبعوا الشهوات» است یعنی دنبال شهوترانی ها و هوس‌ها و در یک جمله دنیا طلبی رفتن و به فکر جمع آوری ثروت و مال بودن و التذاذ و به دام شهوات دنیا افتادن و اصل دانستن این‌ها و فراموش کردن آرمان‌ها.

این درد اساسی و بزرگ است و ما هم ممکن است به این درد دچار بشویم.

 

درد اساسی که واقعه عاشورا را رقم زد

اگر در جامعه اسلامی، آرمان خواهی از بین رود یا ضعیف شود و هر کس به این فکر باشد که از دیگران در دنیا عقب نیوفتد؛ این که دیگری جمع کرده است، ما هم باید جمع کنیم و خود و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجیح دهیم، بزرگ‌ترین دردی است که ممکن است سرنوشت جامعه ما را نیز به سرانجام واقعه کربلا مبتلا کند.

 

نظام اسلامی با تربیت انسان‌های با ایمان که همت‌های بلندی دارند و با مطرح نمودن آرمان‌ها و ارزش‌های اسلامی در جامعه، با اهمیت دادن و زنده نگه داشتن شعارها به وجود می‌آید و حفظ می‌شود.

وقتی معیار مسلمانان در نظام اسلامی، خدا و تقوای الهی باشد و مسلمانان به شهوات و ظواهر دنیا بی اعتنا باشند و با جان و مال و فرزندانشان در راه خدا مجاهدات کنند و در صحنه عمل، پای کار باشند و سر رشته کارها را به دست گریند، نظام اسلامی حفظ می‌شود و پیشرفت می‌کند.

 

 

 

اما زمانی که معیارها تغییر کرد، نتیجه آن می‌شود که هرکس دنیا طلب تر و شهوت ران تر است، هر کس که برای به دست آوردن منافع شخصی زرنگ‌تر است و با صدق و راستی بیگانه تر است، بر سر کار می‌آید و نتیجه این دگرگونی آن می‌شود که امثال «عمربن سعد» و «شمر» و «عبیدالله بن زیاد» به ریاست می‌رسند. اگر زرنگی در کار دنیا، دروغ گویی و بی اعتنایی به ارزش‌های اسلامی به عنوان ملاک و ارزش در نظر گرفته شود و در جامعه تسری باید، معلوم است که کسی مثل «عبیدالله»، شخص اول کشور عراق می‌شود و کسی مثل «حسین بن علی علیه السلام» به مذبح می‌رود و در کربلا به شهادت می‌رسد.

 

دنیای امروز نیز، دنیای دروغ، زور، شهوت رانی و دنیای ترجیح ارزش‌های مادی بر ارزش‌های معنوی است. قرن‌هاست که معنویت در دنیا رو به افول و ضعف بوده است. قرن‌هاست که پول پرست‌ها و سرمایه دارها تلاش کرده‌اند که معنویت را از بین ببرند و یک نظام مادی گرایی در دنیا به وجود آورند و در رأس امور قدرتی را که از همه دروغگوتر، فریبکارتر، بی اعتناتر به فضایل انسانی بر جهان است، حکمرانی کند.

 

هدف دین مبین اسلام آن است که معیارهای باطل را عوض کند. انقلاب اسلامی ایران، نیز با هدف زنده کردن دوباره اسلام؛ زنده کردن «ان اکرمکم عندالله اتقیکم» (آیه 13 حجرات). شکل گرفت تا در مقابل معیارهای باطل و غلط مادی جهانی بایستد و آن‌ها را عوض کند.

 

به برکت انقلاب اسلامی خصلت‌ها، فضیلت‌ها و ارزش‌های اسلامی مورد توجه قرار گرفت. شهوترانی و دنیاطلبی، وابستگی و فساد به انزوا رفت. تقوی، زهد، صفا و نورانیت، جهاد، رحم، مروت، برادری و ایثار در راس امور قرار گرفت.

حال اگر این ارزش‌ها را حفظ نکنیم، اگر به جای توجه به تکلیف و وظیفه و آرمان الهی، به فکر تجملات شخصی خودمان باشیم. اگر جوان مؤمن با اخلاص را که هیچ چیز نمی‌خواهد جز این که میدانی باشد تا برای پیشرفت علمی، فرهنگی و اقتصادی جامعه اسلامی در راه خدا تلاش و مجاهدت کند، حمایت نشود و انسان‌های افزون خواه، پر توقع، بی صفا از معنویت که بر اساس تفکر و ایدئولوژی غربی مدیریت می‌کند و در راستای ترویج رفتار و فرهنگ غرب بر نظام اسلامی مسلط شود، آن زمان است که همه چیز دگرگون خواهد شد و تاریخ دوباره تکرار خواهد شد.